Introdans in Orpheus: een plezier voor de zintuigen

Prachtig en subtiel uitgelicht dansen 20 jonge mensen, om elkaar, naast elkaar en over elkaar. Als baltsende kraanvogels zo natuurlijk en soepel gaan de bewegingen in elkaar over, verbonden door prachtige gitaarmuziek. Visueel versterkt de beweging van de ene danser de bewegingen van zijn partner, een genot om naar te kijken. Azul van Jorge Perez Martinez op muziek van Rodrigo, Tarrega en Albinez.

Rassemblement van de choreograaf Nacho Duato ook alweer mooi decor met mooi licht over het Haïtiaanse slavenleven. Duidelijk een meer verhalende choreografie over onderdrukking, armoede en broederschap. Weer prachtig gedanst en uitgebeeld. Heerlijke passende muziek van onder andere Toto Bissainthe. Passende? Het geeft wel aan dat je zo geboeid wordt door de dans dat je je niet realiseert dat de muziek het uitgangspunt van de dans is geweest. Na de pauze twee dansduetten van Cayetano Soto, ingetogen en uitdagend naar elkaar bewegen de dansers over het toneel. Even een rustpunt na het dansfeest van voor de pauze. Luister naar de muziek van Lhasa De Sela – Lhasa en je ziet de dansers zich over het toneel bewegen.

Het stuk Conrazoncorazon ook van Cayetano Soto begint met een film die opgenomen blijkt in het Sonsbeekpark in Arnhem. Als je had gezegd; kasteel in Zuid-Frankrijk had ik het ook geloofd. Wat beeld al kan doen. Het stuk is veel meer ontspannen dan de voorgaande stukken, dat blijkt ook wel uit de reacties van het af en toe gniffelende publiek. De paarden/jockeysfeer van de jaren’60 met Twiggy uitstraling.

Opmerkelijk vond ik het ontbreken van fotograferende en filmende telefoons. Een irritant, maar gebruikelijk tafereel bij veel optredens. Zo’n flikkerend beeldschermpje tussen jou en het podium. Al deze optredens sloten af met een daverend zich herhalend applaus.

Introdans danst MEDITERRANEE in Orpheus, zaterdag 25 november