Martijn over…een kant kiezen

Soms zit ik na te denken waar deze column over gaat. Dan koekeloer ik een beetje om me heen en schieten er wat geinige ideetjes door mijn hoofd. Ondertussen fluit er ergens een vogeltje en dan, terwijl het zonnetje de dag groet, blijft één van de ideetjes hangen en schrijf ik van me af alsof het een lieve lust is. De woorden vliegen me om de oren en die column schuif ik netjes voor de deadline richting de redacteur.

Nee. Nooit. Zo gaat het dus nooit.

Neem vandaag. Het is 08:33 en dit stuk gehavende gedachtegang moet om 09:00 toch echt wel de deur uit. Lekker dan. Ideetje al? Half. Mijn probleem is dat ik nooit een kant kan kiezen. Zo dacht ik dat ’t voor deze column een geinig idee was om dat lekker-blij-met-je-ei-artikeltje van The Green Happiness aan te halen. Die ene waarin ze een hele waslijst tipjes en trucjes geven waarmee jij schadevrij Lowlands door kan komen. En wat blijkt? Mensen vinden dat dus helemaal niet grappig als je ze gaat vertellen hoe je gezond een weekendje overeind kan blijven terwijl zij zelf toch echt een robbertje stevig comazuipen op het programma hebben staan.

En dan had ik deze column bedacht om aan te geven dat ik daar dan best wel van schrik. Hoe mensen reageren op twee van die ’vier-de-dag-vreet-een-appel-types’ die daar toch niets kwaads mee bedoelen. Het zijn gewoon twee meiden die andere meiden net als zij willen helpen om zonder bloedtekort en een hoofd als een baksteen dat festivalterrein weer te verlaten. En dan wilde ik daar nu over schrijven dat ik al die hatelijke reacties eng vind. Dat ik dan wel begin te begrijpen dat die vredige multiculturele samenleving nog wel een eind weg is als we binnen één cultuur (de cultuur van de Lowlandsganger, daar had ik dan tekstueel iets leuks mee gedaan) niet eens een beetje normaal kunnen omgaan met twee verschillende gedachtegangen.

En dan had ik een prachtige cultuurkritische column die de zaakjes weer eens vanuit een ander licht bekeek. Prachtig.

Totdat ik eens een beetje rond ging lopen klikken op het wereldwijde interwebs over die groene dames. En wat blijkt? Die hebben een hele website vol gezondheidstips bij elkaar weten te verzinnen. Of althans, als je de kritiek mag geloven. En daar staat het internet vol mee. Had ik bijna een lief columpje geschreven omdat 5000 man frikandellen gaat werpen naar die vrouwen.

Nou…daar gaat m’n guitige ideetje. Moet ik dan nu kritisch gaan zijn over The Green Happiness? Geen idee. De kritiek vind je op bronnen als 925 en RTL Nieuws en of die onpartijdig zijn…

En ineens vraag ik me af hoe we tegenwoordig überhaupt nog een kant kunnen kiezen. Niemand is ’t meer met elkaar eens en waar blijf ik dan? Vroeger zocht ik de mening van deskundige om me te helpen met het maken van keuzes. Tegenwoordig weet ik niet eens meer hoe ik een expert moet kiezen.

Afijn. Het is 08:58 en ik denk dat ik alvast maar met een onderwerp voor volgende week bezig ga.