Johan Derksen en muzikanten in de stad: feest in het bejaardentehuis

De grappen rollen uit zijn mond. Om te triggeren, wat plaagstoten uit de delen (,,als wij ergens komen stromen de plaatselijke bejaardentehuizen leeg’’), maar nooit vilein en vaak vol zelfspot. Johan Derksen, hoe je ook over hem denkt, is een fenomeen. Niet alleen als voetbalkenner en televisiepersoonlijkheid, maar ook in het theater. Losjes presenteert hij de uit de hand gelopen hobby die hij zelf heeft geïnitieerd. Met grapjes, leuke feitjes, een enkele anekdote en met veel respect voor de muzikanten die met hem de pioniers van de Nederpop opnieuw tot leven brengen.

Eigenlijk zijn zij nooit dood geweest. Zeker niet in Apeldoorn waar de herdenking van een lokale soos jaarlijks honderden kalende kruinen en grijze permanentjes op de been brengt. Maar met zo’n kwaliteitscircus langs theaters toeren, dat is nieuw en duidelijk een gat in de markt. Het bescheiden circusje van weleer is inmiddels uitgegroeid tot een soort Barnum en Baily die schouwburgen aan zich weet te binden. De zalen zitten bomvol en als we Derksen mogen geloven krijgt het spektakel komend seizoen een vervolg. ,,We komen in dat geval voor de derde keer naar Apeldoorn’’, aldus de presentator, die er duidelijk zin in heeft.

Ook de leden van band The Clarks die het fundament van de voorstelling vormt, stralen plezier uit. Gaandeweg krijgen ze in blokjes aanvulling van onder andere Erwin Java (Cuby & the Blizzards) en zangers als Frans Krassenburg (Golden Earrings, met s), Michel van Dijk (Brainbox), Theo van Es (The Shoes) en Rudy Bennet (The Motions). Daar waar krasse knarren ontbreken omdat ze het tijdige met het eeuwige hebben verwisseld of (ernstig) ziek zijn (Mariska Veres, Jerney Kaagman en Johnny Kendall), komt Derksen met goede vervangers. Zoals zangeres Joëlle die onder meer covers van Shocking |Blue en Earth & Fire vakkundig voor haar rekening neemt.

De blokjes zijn gevuld met internationale popgeschiedenisschrijvers, waaronder Everly Brothers, Chubby Checker, Beatles, Stones en Shadows en hun Nederlandse volgers. Van Q65 en overig Den Haag tot The Outsiders uit Amsterdam. Aan de Palingsound wijdt Derksen echter geen woord. Volendam valt waarschijnlijk binnen zijn sterk persoonlijk gekleurde bloemlezing in de categorie minkukels en non-valeurs die het vermelden niet waard zijn.

Het zal zijn publiek een (hans)worst zijn. Dat geniet van wat er wel te zien is en te horen. En dat is veel en hard. Te hard soms, want Theo van Es komt op een gegeven moment niet meer boven zijn begeleiders uit. En dat is jammer voor iemand met zo’n apart stemgeluid. Een kleine smet op een heerlijk avondje in Orpheus die zich gastvrij over ’de bejaarden’ (inclusief ondergetekende) ontfermt.

Een avondje ook dat zijn schaduw vooruit werpt naar komend seizoen wanneer Derksen en de zijnen de blues gaan belichten. Wie weet wat dat voor de Apeldoornse band Flavium gaat betekenen? Want als er naast Cuby, Jan Akkerman en Rob Hoeke straks één groep in de categorie ’uitgelicht’ niet mag ontbreken is dat Flavium. Derksen kent de heren. Geheid dat de Rabobankzaal dan opnieuw zeer goed gevuld zal zijn.

Johan Derksen, pioniers van de nederpop. Theater Orpheus, donderdag 11 mei, Rabobankzaal.