Nieuwe familie voor de vluchtelingen in Apeldoorn

Vanaf september 2015 raakte Apeldoorn betrokken bij de vluchtelingen. Er kwam noodopvang bij de Americahal en er werd nagedacht over andere, meer duurzame locaties. Iemand die op de vlucht is naar veilige oorden, is er alles aan gelegen dat hij/zij een zogenaamde status krijgt. Daarmee is er een juridische positie en is het mogelijk een nieuwe plek onder de zon in te nemen. Apeldoorn nam vorig jaar 400 statushouders op. Vele instanties zijn hierbij betrokken en we gaan daarover met twee in gesprek. De een houdt zich bezig met het dak boven het hoofd. De ander volgt daarna, hij helpt de nieuwkomers op weg in onze georganiseerde en gestructureerde samenleving.

Vincent van Oordt, sinds drie jaar directeur bestuurder van woningbouwcorporatie De Woonmensen (voorheen St. Jozef) is tevreden over het feit dat in Apeldoorn de taakstelling is gehaald: ,,De taakstelling wordt gemaakt op basis van de inschatting van het aantal vluchtelingen dat naar Nederland komt. Voor Apeldoorn dus 400 en De Woonmensen is dan verantwoordelijk voor de huisvesting. Als wooncorporatie gaan we over stenen, maar dat is voor ons geen doel. Mensen een goede woonplek geven, dát is ons doel. Zowel voor de Apeldoorners als voor de nieuwkomers.” Ronald Dashorst, pastor van de Katholieke kerk en voorzitter van Stichting Sant’Egidio, komt in beeld wanneer de mensen gesetteld zijn, want dan begint het pas: ,,Wij ontfermen ons vanuit de kerk over de gevluchte Christenen. Het huis is zeker belangrijk, maar de taal leren en de weg vinden in onze leefgemeenschap. Het is een ware cultuurshock. Uitgangspunt is dat wij familie willen zijn voor hen die hun familie hebben moeten achterlaten.”

Ondersteuning
Voor het vinden van de weg, is een netwerk heel belangrijk en de vergoeding die de gemeente vanuit Vluchtelingenwerk ontvangt, is te mager om dat te doen wat nodig is. Ronald: ,,In het begin hebben we de vluchtelingen echt laten ‘meedoen’ met vrijwilligers uit onze geloofsgemeenschap door ze in onze huizen op te nemen. Dan leer je de taal en hoe onze wereld in elkaar steekt het snelst.” Vincent: ,,Ook wij wilden een stapje verder gaan door te kijken wat er in een buurt gebeurt waar deze mensen komen te wonen. Daarvoor hebben wij onder andere onze Coöperatieraad in geschakeld. Daarin hebben mensen met verschillende achtergronden zitting. Zij hebben meegedacht over de vraag wat je als wooncorporatie kunt doen. Het bleek dat veel nieuwkomers zich begonnen te vervelen. En er zijn veel ondernemende mensen bij en dat wilden wij de ruimte geven.” Ronald: ,,Ja, ze zijn zeer ondernemend, omdat dit in hun land van herkomst normaal is. Zeker als je kijkt naar de Syriërs, die hebben allemaal kleine bedrijfjes. Hun ambacht is voor hen brood op de plank. Totaal anders dan bij ons.”

Initiatieven en contacten
Dat contacten en netwerken essentieel zijn, werd duidelijk door de verschillende initiatieven. Vincent zegt daarover: ,,Bijvoorbeeld door het contact met John Autar, krijgt ondernemerschap vorm. Hij helpt mensen met het beginnen van een eigen bedrijf. Inmiddels is de opstart van een restaurant al zover dat, wanneer de vergunning er is, de deuren geopend worden.” Ronald: ,,De Syriërs zijn zeer gemotiveerd om er wat van te maken. In onze kerk, hebben we een soort uitzendbureau en de eerste automonteur is aan de slag. Onder de vluchtelingen zitten mensen met zeer uiteenlopende beroepen, allemaal goed opgeleid.” Vincent: ,,We leggen ook huisbezoeken af om te kijken wat nodig is en met een goede invulling van de tijd en een netwerk, aarden ze beter. Het zou jammer zijn als ze vereenzamen. En daarvoor moeten we echt samenwerken.”

Samenwerken en dank
Dat samenwerken essentieel is, beamen Vincent en Ronald allebei en ook dat dit echt van twee kanten moet komen. Ze geven beiden aan dat Apeldoorn het goed doet. Er is veel solidariteit en barmhartigheid, merken ze. Ronald: ,,Onlangs hadden we een meeting met burgemeester Berends waarin hij zijn dank uitsprak naar de burgers. De eerste ontmoeting in 2015 in de Americahal was gespannen. Er is ruimte gegeven aan de gevoelens en angsten en dat heeft geleid tot meer begrip. Veel mensen hebben zich toen aangemeld als vrijwilliger.” Vincent: ,,We moeten ook wel, want ik denk dat dit niet meer veranderd. En als we samenwerken aan de integratie, dan kan het echt wat worden. Daarbij moeten we ook begrip hebben voor de Apeldoorners. Het is zeker niet altijd gemakkelijk, want integratie is niet altijd simpel.” Ronald: ,,Ik denk dat er zeker aandacht en ondersteuning moet zijn/komen voor de mensen in de wijken die met de nieuwkomers worden geconfronteerd. Ook hier staat samenwerken en kennismaken voorop, want onbekend maakt onbemind.” Vincent: ,, Als dat nu vanaf het begin op een goede manier gebeurt, werken we aan een duurzame oplossing.”

In navolging van dit artikel, zullen we aandacht besteden aan de initiatieven.