Kerst

Na een jaar vol werk, vol emoties, vol twijfel bezoeken we met de Kerst familie in Nazareth, Israël, kerstavond is aanstaande. Het is 16 graden Celsius, aangenaam weer om boodschappen te doen en even een terrasje te pikken. Het is heerlijk om in deze temperatuur buiten te zijn, even niets te hoeven en terug te blikken op een rumoerig jaar.

Op een terras maken we kennis met een Joodse Palestijn. Vol trots vertelt hij over het grote gezin dat hij gesticht heeft: zijn vrouw is net bevallen van het jongste kind, een meisje.

,,Hoeveel kinderen hebben jullie?” vraagt hij opgewekt. Ik heb enige moeite met deze rechtstreekse vraag, kijk mijn vrouw aan en voor ik het weet geeft zij antwoord: “We hebben nog kinderen, nog niet”. Met een verlegen glimlach voeg ik er aan toe dat we druk bezette dertigers zijn en eeuwige twijfelaars. Ongeloof maakt zich van de man meester, net of hij water ziet branden. Een man en een vrouw in de bloei van hun leven en samenzijn en geen kinderen? Het kan er bij hem niet in! Het gesprek stokt even en ik vraag voor de beleefdheid hoeveel kinderen de man heeft: ,,7, mijnheer, 7!”

7 kinderen! Ik kom zelf uit een gezin van 7 kinderen, ik moet er toch…….ik moet er toch…..

Goed, we drinken onze koffie op, we feliciteren de man met de geboorte van zijn jongste kind, rekenen af en gaan op zoek naar onze auto. Op het parkeerterrein zoekt mijn vrouw de sleutel van haar auto.

Nadat ze deze gevonden heeft, zegt ze, net voor het instappen: ,,Laten we er maar voor gaan!”. De twijfel heeft door het gesprek plaatsgemaakt voor vastberadenheid. In het vliegtuig terug naar Nederland, terug naar Apeldoorn, maken we ons op voor het nieuwe jaar, maken we ons op voor een jaar vol verrassingen. En…..een jaar later wordt op 3de Kerstdag onze dochter geboren.

Fijne Kerst allen.