In the Mood zingt tijdens winterconcert

Het is rond half zes als wij, koorleden van vocaal ensemble In the Mood, in Caesarea de stoelen klaar zetten. We verwachten rond de honderd bezoekers voor ons winterconcert: “In the Mood for sharing songs”. Voor de zekerheid zetten we honderdtwintig stoelen neer. De Zutphense folkband Flair Play is bezig zich te installeren. Nog even tijd om een aantal nummers te repeteren onder leiding van onze dirigent, Rob van Stormbroek. Met name de nummers waarin zowel Flair Play als In the Mood samen optrekken. Ook onze soliste, de sopraan Caroline Sparenburg, laat van zich horen. Het “delen …” is voor mij al begonnen. Ik geniet van haar solo.

Tegen half acht komen de eerste bezoekers binnen. Flair Play geeft de bezoekers een warm welkom met een nummer dat ze spelen tijdens de inloop. De sneeuw die dit deel van Nederland bedekt lijkt geen vat te hebben gehad op de voornemens om naar het winterconcert te komen. Er moeten stoelen worden bijgezet. Het duurt niet lang of de zaal zit vol. Alle stoelen bezet. Méér dan honderdvijftig bezoekers. Zelfs als het concert al bezig is komen er nog mensen binnen en wordt er her en der nog een stoel gevonden. Volle bak!

We starten met “Helplessly hoping” van Crosby, Stills and Nash. Een melancholisch hopen op verlossende vrijheid. Het verlost ons van de spanning bij de aanvang van dit concert. “Angel” van Sara McLachlan. Een Ierse ballade die spreekt over “wegdromen in de armen van de engel” maar dat gaat over de effecten van drugsgebruik. De dames van In the Mood zingen “Birds” van Anouk. Via “All of me” en “My love is like a red, red rose” belanden we bij “The from Harry’s game“, meest bekend door de uitvoering van Clannad. Na “The oak and the ash” is het de beurt aan de heren om een aantal nummers ten gehore te brengen. “Blackbird” van Lennon and McCartney, “Dream a little dream” en “Frozen waters“. Daarna met z’n allen “Sure on this shining night“. Dit mooie ingetogen nummer leidt ons de pauze in.

Onze soliste Caroline Sparenburg, met haar heldere sopranenstem, neemt ons mee in het lied “She moved through the fair“. Weer ben ik onder de indruk van haar stem en haar vertolking. Daarna “Scarborough Fair” en een vrolijk “Complainte pour Catherine“, gevolgd door een klassiek “Madrigal” van Fauré.  De dames vertolken “Use it for good” en gezamenlijk gaan we naar het vrolijke “Auprès de ma blonde” en “I love my love“.

Het concert wordt afgesloten met “Cantique de Jean Racine“, ook van Fauré.

De voorzitter nodigt ons uit om samen nog een glas te drinken. Flair Play speelt en zingt en levert zo haar vierde bijdrage aan dit concert. Als ik naar deze folkband luister en kijk, dan word ik direct blij. Er straalt plezier uit hun optreden en zij zijn in staat mij mee te nemen in de Ierse mystieke sfeer die zij met hun muziek oproepen. Flair Play zet “The parting glass” in en gezamenlijk met het vocaal ensemble In the Mood zingen wij onze bezoekers een goede nacht en vreugde toe.