Vissersstoeltje #6

‘Dat die opdracht niet doorging was heel jammer,  ik had drie prenten voor hem ontwikkeld en er was zelfs sprake van dat hij alle drie zou uitvoeren‘

Ik had van de museum directeur in de Duitse stad Borken de opdracht gekregen om een prent te maken. Die prent zou als cadeau dienen voor prominente gasten en dergelijke. Jammer genoeg is die directeur van dat museum op een zijspoor gezet, zijn ambities waren te groot voor de zittende burgemeester. Die burgemeester vertrekt binnenkort en hij wil de stad schulden vrij achterlaten. Dat die opdracht niet doorging was heel jammer, ik had drie prenten voor hem ontwikkeld en er was zelfs sprake van dat hij alle drie zou kopen. Plus dat die prenten nog bij andere mensen terecht zouden zijn gekomen, dat had mij misschien nog wat meer dingen kunnen opleveren. Ook triest natuurlijk voor de stad Borken zelf, dat het kunstklimaat wordt bepaald door een burgemeester, een burgemeester die er alleen maar voor zorgt dat de stad voor dat hij vertrekt schuldenvrij is. Er zit nu een nieuwe directeur en we hebben ons laten zien bij het afscheid en een beetje uitgesproken dat we achter de oude directeur stonden. En dat werd ons natuurlijk niet in dank afgenomen, dat hoor je eigenlijk niet te maken als Nederlandse kunstenaars. We hebben er ons vaker op verkeken dat kunst in Duitsland politiek is. Of Duitse kunst traditioneler is dan de Nederlandse kunst? Inderdaad, in Duitsland is het meer volgens traditie. In Duitsland is het toch altijd meer opboksen tegen gevestigde namen, of het nou de grote componisten zijn of de grote kunstenaars. Wij Nederlanders stappen er op één of andere manier makkelijker over een Mondriaan en een Rembrand heen. Zoals ze in Engeland zeggen “Kill your Darlings”, daar hebben we in Nederland geen last van. In ons land is men veel meer beeldend bezig, met een eigen interpretatie. In Duitsland wordt veel meer vanuit tradities gewerkt. Dat merk je al op de Academie. Ik zag een tijd geleden een documentaire over een bekende Duitse kunstenaar die les gaf op de Academie. Een leerling wilde zijn eigen weg gaan en die kunstenaar zei tegen die leerling dat hij dan maar een andere leraar moest zoeken. Op die Meisterschule ga je bij een gearriveerd kunstenaar les krijgen, en dus werk je helemaal in zijn stijl. In Nederland op de AKI is het toch meer dat je je zelf moet ontwikken. Dat is ook de reden dat heel veel Duitse studenten naar de AKI in Enschede gaan, omdat ze een vrije opleiding willen en niet in het keurslijf van een andere kunstenaar willen zitten.