Stadsgewoel even stil zetten

Fabian Hahury laat in zijn fototentoonstelling #No Filter een stad zien met volop contrasten. De “lucky shots” van de Apeldoorner hangen tot 31 november in de Centrale Bibliotheek CODA.

Een gesluierde moeder kijkt naar een zweefmolen waar waarschijnlijk haar kind geniet van dit oer Hollands vermaak. Twee dames staan te kletsen in een bushalte waar een poster naast hangt met twee kussende figuurtjes op klompen. “Kijk eens wat een mooi gezicht deze integratie oplevert”, lijkt de 28-jarige fotograaf te willen zeggen. Het verklaart ook de keuze voor de grote stad waar de smeltkroes van diverse culturen het meest zichtbaar is.

Geen hints

Blijkbaar stelt deze levendige omgeving Fabian Hahury soms ook voor raadsels. Een man in joggingbroek stapt uit een dichtgetimmerde bank. Is het een kraker, een zwerver of een bouwvakker? In een drukke stationshal trekt een gekromde man een leeg karretje voort. Gaat hij zijn koffers ophalen of klaar voor vertrek? In de foto probeer je hints te ontdekken naar de oplossing. Helaas.

Soms lijkt de foto wazig maar blijkt het de weerspiegeling van een winkelruit of een passerende tram. De Leica van Fabian Hahury doemt op tussen gebogen voetgangers. Blijkbaar een gelukkig toeval. De 28-jarige kiest bewust voor analoge fotografie. “Vaak weet ik niet exact wat ik fotografeer en soms duurt het weken voordat ik mijn resultaten ontdek”, aldus Fabian Hahury in een persbericht. “Deze ambachtelijke manier staat in sterk contrast met een tijdperk waarin eigenlijk alles 24/7 bereikbaar, vindbaar en beschikbaar moet zijn”.

Zijn het allemaal “lucky shots” van deze geboren Apeldoorner tijdens zijn wandelingen door de stad? Het is moeilijk voor te stellen want de personen zijn allemaal gesitueerd tegen een decor van lijnen en schaduwen. De sterkste voorbeelden zijn de schaduw van het hekwerk van een brug die de foto lijkt door te snijden. De vaart van het hollende jongetje wordt versterkt door de schuine tramrails. De wereld bekeken door een grafisch ontwerper, de opleiding van Fabian Hahury verradend. Door het afdrukken in zwart-wit wordt de tegenstelling versterkt en komen de lijnen sterker naar voren. Hij heeft beslist gevoel voor compositie van zijn onderwerp en drukt misschien onbewust of bewust wel op het goede moment af.

Nooit doorsnee

Fabian Hahury is een beschouwer en de stad vliegt voorbij voor je er erg in hebt. Hij weet even het gewoel stil te zetten. Er is nooit oogcontact met zijn onderwerpen waardoor de foto’s soms wat koeltjes over komen. Toch spreekt er compassie uit met het afwijkende, het zonderlinge, het vreemde. Het zal wel nooit doorsnee worden met Fabian Hahury door zijn eigenwijze onderwerp- en materiaalkeuze. Ik hoop dat hij dieper in het stadsleven duikt en wacht vol spanning op zijn nieuwe “lucky shots”.