Thomas van Luyn maakt gay zijn tot een sport en disco tot een hemel van genot

Thomas knalde gelijk de Apeldoornse zaal in dat het publiek heel sexy was en dat hij met ons een feestje wilde gaan bouwen in Orpheus, zonder poep en pies en andere aardse geneugten. Thomas begeleidde zichzelf met een Roland  en een Korg synthesizer.

Gehuld in een sfeer van de disco van de jaren tachtig met veel stemvervorming in de songs, nam hij het publiek heerlijk mee in anderhalf uur durend geneuzel van heerlijkheden die nergens op sloegen, maar wel heel herkenbaar waren voor iedereen. Hij maakte de puberteit tot een feest voor menigeen en vertolkte voor de zaal de gevoelens die pubers herkennen en de zaal dus ook, want we zijn het allemaal geweest.

Thomas’ handelsmerk is hijzelf met zijn grappige gezicht en zijn typische gay bewegingen, hetgeen hij dan ook als een theatraal uithangbord liet tonen. Thomas is erg origineel over het geheel, met af en toe toch momenten waarvan ik dacht dat ik een soortgelijk liedje al eens heb gehoord in zijn show, met name tegen het einde van de show.
De zaal reageerde enthousiast en er was een heerlijke interactie tussen hem en het publiek. Hij was in staat om een verhaal te vertellen op een geluidsbox waarin de stilte en spanning voelbaar was, alsof we in Sesamstraat zaten te luisteren naar een verhaal. Thomas liet ons weer kind voelen.

Deze show was zeer de moeite waard. Orpheus maakte een goede keuze om Thomas naar hier te halen