Ik heb een nieuwe koelkast…eh #smartphone

Kinderen vinden het vaak leuk als je verhalen of anekdotes vertelt van jaren terug. Als je een zin maar niet begint met “Vroeger…..”. Tenminste, zoonlief is daar enigszins allergisch voor geworden.

Vorige week vertelde ik hem over de eerste mobiele telefoons. Toen noemden we ze nog mobieltjes ipv smartphones! De modellen werden steeds kleiner. De oudere modelletjes leken daardoor wel erg groot en lomp. Model ‘koelkast’ was geboren 😉

Vorige week mocht ik een nieuwe smartphone aanschaffen. Mijn belangrijkste voorkeuren waren: groot scherm en een goede camera. U raadt het al: mijn nieuwe toestel lijkt verdacht veel op zo’n oude koelkast. Hoewel; deze is wel een heel stuk dunner en lichter! Tenminste, zonder hoesje.

Want daar zit, wat mij betreft, de valkuil. Het hoesje is aanzienlijk groter en lomper dan de smartphone zelf. Ten eerste kostte het mij bijna een hele middag om een passende hoes (ik kan het eigenlijk geen hoesje meer noemen) te vinden. Natuurlijk heel erg leuk en hip, zo’n nieuw model. Maar als je toevallig echt net het allernieuwste model uitkiest, dan zijn de accessoires nog niet verkrijgbaar. Ik wilde graag een hoesje die ook aan je broek(riem) kan. Net op het moment dat ik het dreigde op te geven, vond ik op de markt bij dat ene kraampje een (onooglijke) hoes. Gelukkig viel de prijs mee, 10 euro, dus ik ging gelijk overstag. De rest van de middag lag ik uitgeteld op de bank.

Nu ben ik iemand die zijn smartphone altijd bij zich wil hebben. Niet eens zozeer om altijd bereikbaar te zijn, maar vooral omdat het mij een gevoel van rust en veiligheid geeft. Nu zie ik sommige van u uw wenkbrauw optrekken. Rust? Met een smartphone? Oké, sinds de Whatsapp word ik soms ook een beetje gek van dat gepiep. Maar dat geluid kan ook uit. Ik vind het gewoon een prettig idee dat ik altijd iemand kan bereiken als er iets mocht zijn, vandaar die rust (voor mij dan, hè).

Maar ja, het is mij de laatste jaren al een keer of 4 gelukt om mijn smartphone in het toilet te laten vallen. En 1x in de wasmachine mee te laten draaien. Daar wordt zo’n smartphone niet echt beter van. Soms drogen ze best nog aardig op. Er bleek altijd wel een functie te zijn uitgevallen. Of de smartphone deed het alleen nog als ie zin had. Onbetrouwbaar dus.

Helaas heb ik dus die niet-zo-hippe hoes “nodig”, waarbij het soms ook nog een hele uitdaging is om de smartphone er uit te halen voordat de beller de moed opgeeft. Het lukt soms namelijk niet om de phone uit dat net-te-krappe hoesje te krijgen. Ik weet het, het ziet er niet uit zo’n ding aan je broek(riem). Ik ben op zich ook gek op tassen. Alleen ik heb ook graag mijn handen vrij en wil niet altijd een tas meesjouwen. Heb ook zo’n klein schoudertasje, waar de phone net in past. Dus die mag soms ook wel mee.

Dus ja, ik heb een belachelijk luxeprobleem. Een mooie, hippe smartphone in een onooglijk hoesje. Maar er is hoop. Ik zag afgelopen week mooie, zelfgemaakte hoesjes. Ze lagen in een winkel met allerlei kunst, gemaakt door kunstenaars uit de omgeving. De maakster is ‘een moeder van school’, die ga ik vragen om een hoes op maat te maken. Een hip modelletje!

Gister zag ik een andere oplossing. Je kunt natuurlijk zo’n ‘oortje’ indoen, maar ik wil niet bij de beveiliging horen. Dus misschien is de nieuwste oplossing wel wat: een afstandsbediening voor je smartphone. Voor als je hem dus niet zo snel uit die hoes kunt krijgen. Het moet niet gekker worden.