Curling is geen sport

Het enige dat ik wilde weten, was hoe de finale is afgelopen van de Curling Kampioenschappen op de IJsbaan Apeldoorn. Ik zocht op Google, Facebook en stelde zelfs de vraag op mijn geliefde Twitter. Hield ik daar vorige week nog een mooi pleidooi over, hoe social media en met name Twitter mij heeft verrijkt; op de meeste simpele vraag wie er kampioen was geworden van het Curling antwoordde niemand.

Ik ging toen ook even nadenken. Vraag ik iets geks? De vraag stellen is hem ook beantwoorden. Ik ging op onderzoek uit en verdiepte mij in curling. Ja, ik vraag iets geks. Ik stelde om te beginnen een vraag over curling. Curling is een soort kruising van petanque, sjoelen en darten maar dan op ijs. En met hele grote schijven en een handvat. Een soort strijkijzer maar dan ook weer meer een autoband. Een fluitketel. Ja, daar lijkt het wel op. Je moet zo dicht mogelijk in een roos komen en des te dichterbij des te hoger de punten. En als je tegenstander in de weg ligt, mag je net als sjoelen, de fluitketeldingen van de tegenstander weg duwen.

Eigenlijk een hele rare sport, want op Eurosport zie je mensen echt heel fanatiek doen. Alsof het ook echt een sport is. Maar dat is het niet. Voor de beoefenaars wel, maar voor elk weldenkend mens niet. Het is gewoon geen sport. Staan ze ook nog eens met bezems het ijs glad te poetsen voor meer of juist minder vaart. Heel raar. Daarom begreep ik ook best dat de mensen niet op mijn tweets reageerden. Want eerlijk is eerlijk: niemand durft te zeggen dat je aan curling doet.

Op de IJsbaan Apeldoorn werd dan ook niet echt curling gedaan. Wel het spelletje, maar het ging vooral om de gezelligheid en het netwerken. Hoewel sommige tijdens de finale van afgelopen zondag razend fanatiek waren, werden er weer flink de handen geschud en visitekaartjes uitgedeeld. En dit keer terecht, anders lijkt het alsof je curling écht leuk vindt. Dus gratie om te netwerken. Ben zondag even wezen kijken, maar zag de mensen al enigszins verbaasd kijken toen ik binnen liep. Ik had ook geen pantalon met blouse, trui (pullover heet dat bij curling) er over aan en zo’n sjaaltje om (niet generaliseren, maar beetje type VVD). Ik dacht… foto maken en wegwezen.

Toch zo’n honderdtal mensen een een dweilorkest deden dat niet. Ze vermaakten zich prima en ik zag dat het wel goed was. Op het internet was er niks over te vinden, maar na enig rondvraag werd ik geadviseerd op even te bellen. Bellen? Hoe moest dat ook alweer. De lieve medewerker Madeleine van Café de Paris gaf me het verlossende antwoord.

Curling Kampioen 2012 is geworden: Nysingh Advocaten-Notarissen.