In the city

Tja, daar sta je dan met je goeie gedrag. Het baasje moest zonodig naar de stad en ik moest mee. Hij is best een goed baasje hoor maar hij snapt nog steeds niet dat ik als hond in de stad niks te zoeken heb. Te druk, te veel benen, geen plek om te plassen, om over poepen al helemaal niet te praten. Dat doe ik dus meestal voordat we gaan op het veldje naast ons huis. Het is best een stuk rijden van huis naar de stad. En hondenblaasjes zijn niet zo rekbaar. Logisch dus dat je bij het uitstappen moet plassen. Meestal parkeren we in de garage onder de markt en plassen mag daar dus niet. Ophouden dan maar tot we boven zijn. Ik ren naar de fontein zodat mijn plasje wel wordt weggespoeld. Niet al mijn soortgenootjes doen dat. Dan richting Raadhuisplein en Hoofdstraat. Blij dat er vandaag geen markt is. Ik ben daar al vaak geschopt, vast niet expres, maar toch. Ook een hond heeft gevoel. Bij de Schoenenreus gaat het mis. Wordt ik voor de zoveelste keer aangereden door zo’n muts met een kinderwagen. Alleen maar oog voor het kind en de koopjes. Daarom lopen wij als het druk is met onze staart tussen onze benen. Hij wordt er anders zo afgereden. En dan wil dat andere kind me ook nog aaien. Wegwezen, anders bijt ik! Maar ja, ik ben goed opgevoed. Dan door naar de bakker. Ik word gek van al die lekkere luchtjes, net als bij de Hema en de notenbar. Snapt mijn baas niet dat mijn neus 500 keer sterker is dan de zijne? En dat als hij 1 brood ruikt, ik de lucht van een hele bakkerij in mijn neus heb. Nee, voor mij en mijn vriendjes is het in de stad geen pretje. En dan nog vragen waarom ik zo sneu kijk hè. Loop zelf maar eens een hele ochtend op je knieën door een stad vol verleidingen. Dan snap je mij wel. (Foto: Peter Vroon)