Sint is stoer

Grappig genoeg geloven alleen kinderen in Sinterklaas. Zelf geloof ik er nog steeds heilig in. Niet omdat ik ieder jaar opnieuw overladen werd met cadeaus, puur omdat er naast tal van nepsinten ook een echte Sint is. Dat is namelijk die oude man dat elk jaar met zijn stoomboot ergens aanmeert. Het is toch écht dezelfde man. Wanneer ik tegen mensen vertel hoezeer ik op onze Sint gesteld ben, dan lacht men. Ja, ze lachen. – Alsof zij zelf in hun jonge jaren nooit in volle overtuiging in hem geloofd hebben. Nooit geen bange nachten gekend hebben met een mogelijke piet voor het vensterraam. Keer op keer hun schoentjes gezet hadden in de hoop iets lekkerst te krijgen. In hun achterhoofd de angst voor een mogelijke roe. De spanning blijft. Althans voor mij. Sinds ik op mijzelf woon in Apeldoorn krijg ik al jaren niets meer in mijn schoen. Waarschijnlijk is er iets goed mis met het Grote Boek van Sinterklaas. Dit jaar ga ik het dan ook anders aanpakken! Net voor het slapen gaan leg ik een winterpeen neer voor het paard. Een warme muts voor zwartepiet en een paar stevige schoenen voor Sinterklaas. Zoiets kunnen ze toch niet weigeren!? En misschien, misschien moet ik gewoon mijn deur open laten staan. Dan ruikt het paard die overheerlijke winterpeen wel. Zouden zij dan toch nog komen? Ik twijfel, zoals ik wel vaker doe rond deze tijd. – Ben ik wel lief genoeg geweest voor mijn naasten? Ieder mens is volgens mij weleens ondeugend. Een jaar telt toch algauw 365 dagen. Geen mens kan zo lang lief zijn toch? Laat staan al die ondeugende kleine bengeltjes. Die krijgen toch ook ieder jaar opnieuw cadeaus! Misschien doelt de goedheilig man op een andere vorm van lief zijn, namelijk: wees er voor die ander, no matter what. Wanneer wij dit een heel jaar doen staat massaal Nederland aangevinkt in het rode boek. En toch, toch zit ik ergens mee. Waarom zijn er zoveel kindertjes en andere lieve mensen die nooit wat krijgen? Geen zakje pepernoten… niets. Is Sinterklaas dan minder stoer dan ik dacht? Ik weet het eventjes niet meer. Misschien ligt hier een taak weggelegd voor de Kerstman. Al dat Sint vergeet maakt Kerst weer goed. Dit is immers de tijd waarin wij de minderbedeelden ondersteunen. Eventjes iets compleet anders: Sinterklaas als marketingcampagne voor de jeugd. Doe dit een beetje als die ‘Wim is stoer’ filmpjes. – Sint rookt en drinkt niet. Sint is stoer en jij niet! Een uitgelezen kans om Sinterklaas tot boegbeeld te kronen. Of deze: Sint vrijt veilig. Sint is slim en jij niet. Zo vormt ons heiligman zich gelijk tot maatschappelijk werker. Och, ik probeer ook maar gewoon mijn best te doen. Films als: ‘Mijn papa is Sinterklaas’ zijn er namelijk nog steeds niet. Wij Nederlanders, tevens Apeldoorners kunnen nog heel wat leren van de Amerikanen op folkloregebied. Het in ere houden van een eeuwenlange traditie. Dit in plaats van het gezamenlijk afbreken van een succesformule. Nog een paar avondjes slapen… zal hij dan ook nog even in Apeldoorn komen? (Foto Peter Vroon)

Tom de Vries