Het Burgerwoord

Wat valt er te vertellen over Apeldoorn? – Dit alsmaar uitbreidend plattelandsstadje. Een groeiende baby in mama’s buik vol grote steden. Is ons stadje hier wel tegen opgewassen? Niet alleen maakt Apeldoorn een geestelijke groei door, ook fysiek slaan wij onze vuisten in het cement. Wij willen ruim baan maken voor jongeren, studenten en ouderen: wat hebben zij gemeen? – Juist, een problematiek. Nuja, namens de Gemeente dan wel weer hé. Deze doelgroepen schreeuwen het uit. Zij zitten om zorg en aandacht verlegen. Niet dat wij ouderen op straat zien rondhangen, wel vervelen deze mensen zich dood. Aan de andere kant kampt de Apeldoornse jeugd met eenzelfde dilemma. Ook deze doelgroep verveelt zich mateloos. Naast verveling zitten wij ook nog eens met een te kort aan studentenhuisvesting. Worden zij onze nieuwe daklozen, dit evenals die vele jongeren wachtend op een eigen woning!?

Ergens blijft het een vreemde situatie: Apeldoorn voldoet namelijk aan alle eisen om als bruisende stad door het leven te gaan. Misschien dat hier en daar wat puntjes op de ‘i’ verloren zijn gegaan. Zoiets komt vaker voor bij ingeplande agenda’s. Tijdens het meegroeien met de huidige maatschappij is er iets verloren gegaan. – Het stilstaan bij onze inwoners. Krampachtig blijft deze mensenmassa zich vasthouden, vasthouden aan een beter vervolg. Verder blijft ons Apeldoorn een geliefde leefomgeving.

Vooral jongeren met een inkomen blijven langer bij huis. De woningen waar zij genoegen mee moeten nemen zijn meestal kamers. Met een beetje geluk krijgen zij een jongerenflatje. – Op zich best aardig, toch blijft dit al een beetje respectloos. Dit met het adagium: “Jongeren zijn de toekomst”. – Ook wij willen ruimte!

Al met al voeg ik geen kwaad woord toe aan Apeldoorn. Eerlijk gezegd geniet ik met de dag meer en meer! Wel kan ik mij met honderden anderen ergeren aan het beleid. Tijd dus om af te sluiten met een krachtige zin; “Keep your promises!

Tom de Vries