Stage in de Stad: Achter de schermen bij Het Oude Kantongerecht

Na vele ‘Stage’s in de Stad’ loop ik deze week voor de eerste keer mee in de horeca. Bij ‘Het Oude Kantongerecht’, wat onderdeel is van De Passerel, aan de Stationsstraat om precies te zijn. Wat Het Oude Kantongerecht speciaal maakt, is de combinatie van zorgverlening en het runnen van een horecabedrijf. Samen met de begeleiders Stefanie, Marije en Jan-Steven zetten de werknemers iedere dag een mooie prestatie neer.

Bij aankomst word ik vriendelijk opgewacht: “Jij komt toch een artikel schrijven.” Na een korte kennismaking met het team mag ik aan de slag. We beginnen vandaag in de keuken, een plek waar ik thuis niet vaak kom. Het is niet dat ik niet kan koken, ik blink vooral niet uit in opruimen en schoonmaken.

Er komt een serieuze bestelling binnen: er worden vanmiddag diverse belegde broodjes afgehaald. Samen met Thomas snijd, smeer en beleg ik de broodjes. Van heerlijke harde bollen met heks’nkaas, ham, sla, komkommer, tomaat en kaas tot broodjes zalm: de koks van Het Oude Kantongerecht zijn van alle markten thuis.

Vaste kracht

Thomas is, buiten wat avonturen elders, al jaren een vaste kracht in de keuken van het Oude Kantongerecht. Samen met collega’s Michael, Carla en Odette. Begeleider Jan-Steven spreekt van ‘een fijn team’: “Het is bijzonder. lk denk dat het werkt omdat we de werknemers in hun kracht zetten.” De begeleiding en de werknemers werken volgens Jan-Steven goed samen’: “We werken allemaal op hetzelfde niveau, dat betekent dat we ook allemaal bezig zijn. Het kan niet zo zijn dat iedereen druk is behalve de begeleiders.” De begeleiders werken ‘met handen op de rug’. “Voor vragen ben ik te benaderen, maar ik moet ze niet het werk uit handen nemen,” aldus Jan-Steven.

De bediening

Na mijn deuuut in de keuken mag ik het proberen in de bediening. Samen met Lorraine dek ik de tafels in. “Er is een feestje van de gemeente.” De reden weet ze niet precies: “Misschien is het een afscheidsfeest en zijn ze blij dat diegene weggaat.” Lorraine werkt al een tijdje bij Het Oude Kantongerecht en weet precies wat ons te doen staat. We kleden de tafel aan met diverse kleuren placemats, borden, glazen, messen en vorken. Boven de tafel hangen slingers en ballonnen, laat het feest maar beginnen. Het is aardig druk in de brasserie. Een koppel geniet van een high tea met uitzicht op de veelbesproken Markthal. Een werknemer ruimt de tafel van het stel af: “Was alles naar wens?” De vrouwelijke gast geeft aan dat het eten prima was, “alleen het theewater was niet helemaal goed warm.” Tijdens het afruimen klinkt een harde klap door de ruimte, de serveerster laat een mok stuiteren, en die stuitert niet terug. “Oh oh, van deze mokken hebben we er al heel weinig.”

Divers en waardevol werk

Marije, 33 jaar en afkomstig uit Deventer, werkt al bijna tien jaar bij Het Oude Kantongerecht. Marije is van alle markten thuis binnen het team: “lk begon hier toen de bed & breakfast net werd opgezet. lnmiddels spring ik overal bij, van de keuken tot de bediening,” vertelt ze.

De medewerkers van het Oude Kantongerecht zijn mensen met een beperking die, met ondersteuning van begeleiders zoals Marije, Jan-Steven en Stefanie hun talenten ontwikkelen en een zinvolle dagbesteding hebben. Voor Marije is dit de ideale combinatie: “lk heb een zorgachtergrond, maar heb ook altijd in de horeca gewerkt. Die mix maakt het werk voor mij zo interessant.”

Werkplezier voorop

Het uitgangspunt binnen Het Oude Kantongerecht is dat de medewerkers met plezier hun werk doen. “Het doel is dat onze medewerkers met een goed gevoel naar huis gaan, niet dat ze blij zijn dat de dag erop zit, maar dat ze echt een leuke dag hebben gehad,” legt Marije uit. En dat gevoel straalt af op de sfeer: “We hebben een hecht team, weinig wisselingen in personeel. Dat zorgt voor stabiliteit en een fijne werkomgeving.” Het Oude Kantongerecht is een populaire werkplek binnen De Passerel, zo bevestigt Marije: “Er zijn veel mensen die hier willen werken, maar omdat het zo’n fijne plek is, gaat bijna niemand weg.”

Inclusie in de praktijk

Een van de speerpunten van Het Oude Kantongerecht is inclusie. Hoewel het voor veel gasten verrassend kan zijn, wordt er bewust geen nadruk gelegd op het feit dat er met een specifieke doelgroep wordt gewerkt. “Het gaat ons om het idee dat iedereen gelijk is,” zegt Marije. Ze benadrukt dat er niet hiërarchisch wordt gewerkt. “We spreken ook niet van cliënten, maar van collega’s. Het moet niet zo zijn dat de werknemers al het werk opknappen en de begeleiding alleen delegeert. Dat werkt niet.”

Leren en ontwikkelen

Het Oude Kantongerecht werkt met zorgplannen waarin voor elke medewerker persoonlijke doelen worden vastgelegd. “Als iemand bijvoorbeeld wil leren soep maken, dan wordt dat een doel waar we gericht aan werken. Bij het behalen van zo’n doel geven we een certificaat, als beloning,” legt Marije uit. Dit motiveert de medewerkers en geeft hen een gevoel van trots: “Ze lopen dan vaak zelfverzekerd naar iemand toe om te laten zienwatze bereikt hebben.” De vooruitgang die medewerkers boeken, geeft voldoening aan het team. Marije beschrijft hoe mooi het is om iemand te zien groeien: “Als je ziet dat iemand steeds beter wordt in bijvoorbeeld het opmaken van een bed, dan geeft dat enorm veel energie.”

Uitdagingen en voldoening

Alhoewel het werken met deze doelgroep veel mooie momenten oplevert, komen er ook uitdagingen bij kijken. Soms kunnen medewerkers vastlopen, bijvoorbeeld als het te druk wordt of als ze zich minder goed voelen. Marije legt uit dat de begeleiding zich dan richt op de medewerker. “Onze prioriteit ligt altijd bij de medewerker, ook als dat betekent dat we soms iets langer moeten wachten met het helpen van gasten,” vertelt ze. Dit begrip vraagt Marije ook van de gasten: “Mensen weten vaak niet precies wat we hier doen, maar we hopen dat ze door de ervaring begrijpen dat het hier net iets anders gaat.”

De combinatie van zorg en horeca blijft een balans zoeken. “We bieden zorg door middel van horeca en de bed & breakfast, maar het is belangrijk dat het één het ander niet in de weg zit,” aldus Marije.

Samen met de goedlachse Celine maak ik de kamers schoon. De opgewekte jongedame geeft mij allerlei tips om de kamer zo schoon mogelijk te krijgen. “Als je de spiegel inspuit met de blauwe spray, krijg je hem veel makkelijker schoon,” geeft Celine aan. Er liggen mappen klaar waar de medewerkers duidelijke instructies uit halen, op deze manier krijg ik mijn eigen slaapkamer zelfs schoon!

ln hun kracht

De krachten van de medewerkers staan centraal. ln de keuken krijg ik het verhaal van Michael, een medewerker die moeite heeft met communiceren maar uitblinkt in het opmaken van een heerlijke lunch te horen. “We kijken naar wat iemand kan en focussen ons daar op. Zo werken we altijd vanuit de kracht van de medewerker,” vertelt Jan- Steven.

Het werk vraagt veel van de begeleiders, maar de voldoening die het oplevert, maakt alles de moeite waard. “Het is soms zwaar en intensief, maar de groei die je bij de medewerkers ziet, maakt alles goed. Het is echt een feest om hier te werken,” besluit Marije. Het Oude Kantongerecht biedt daarmee niet alleen een unieke werkplek, maar ook een warme plek waar medewerkers de kans krijgen om te groeien en gasten kunnen genieten van de gastvrijheid. Een bezoek meer dan waard.