Expats in Apeldoorn: “Ik koos voor het land van de windmolens en tulpen”

In deze reeks verkennen we de verhalen van expats en immigranten die tijdelijk in Apeldoorn verblijven of zich er hebben gevestigd en hoe zij een unieke bijdrage leveren aan de stad. Vandaag maken we kennis met Maggie Feng (48), die geboren en getogen is in Beijing en op haar 23ste als student naar Nederland kwam.

Een onverwachte start

“Ik deed de opleiding engineering management in China,” begint Maggie haar verhaal. “Na een toetsafname mochten zes studenten aan een universiteit in het buitenland studeren. Ik koos voor het land van de windmolens en tulpen,” vertelt ze lachend. “Op Schiphol raakte ik mijn koffer kwijt, dus moesten we een aantal uur wachten. Dit maakte dat we de laatste trein naar Deventer namen en we bij half dronken feestende Nederlanders in de trein kwamen. Toen dacht ik even, waar ben ik beland.”

Maggie ging naar wat nu Hogeschool Saxion heet, om een jaar te studeren voor haar bachelor. “Dat was het eerste moment dat ik in aanraking kwam met een internationale studentengroep. Mensen uit Kameroen, Nigeria, Amerika, Duitsland en Vietnam. Het was een geweldige ervaring.”

Verliefd

“Ik werd verliefd op een half-Engelse, half-Zwitserse man, Peter Birdsall, en zeven maanden later waren we getrouwd. Toen veranderde het plan om weer terug naar huis te gaan. We hebben samen een zoon, Marlon.  Ik kreeg een baan aangeboden bij het Saxion International Office voor de werving en selectie van studenten.”

Toen ze in Apeldoorn aankwamen, was het voor Maggie eerst een beetje de kat uit de boom kijken. Een bizarre cultuurshock was dat mensen elkaar hier op straat aankijken. “In China zou je dan opgehaald worden met een ambulance, omdat ze denken dat je gek bent. Een vreemde begroeten is daar niet normaal.”

‘Echt niet Chinees’

Maggie’s ouders wonen nog in Beijing en haar zusje in Shanghai. Ze hecht veel waarde aan tradities zoals het Chinese Nieuwjaar. “Mijn moeder komt dan hierheen en dan maken we dumplings.” 

Slapen is Maggie’s hobby, het liefst word ze rustig wakker met een kopje koffie. “Hemelvaart begrijp ik niet helemaal – zo vroeg fietsen, ik ben een uitslaper. Slapen is mijn hobby. Een andere gewoonte uit China die opvalt is het vermijden van de zon. “Chinese mensen vermijden de zon. Ze lopen allemaal met een paraplu en zonnebril op, ze willen niet bruin worden. Toen ik met mijn familie hier door het centrum liep, liep mijn familie aan in de schaduw en ik aan de overkant in de zon. Dat is echt niet Chinees.”

Overprikkeld

Maggie heeft geleerd de rust en ruimte van Apeldoorn te waarderen. “Hier kan je heerlijk een stukje wandelen. Het is niet te vergelijken met Beijing, waar het lawaai en de drukte nu negatief op mij inwerken. Als ik nu in China ben, word ik overprikkeld door alle schermpjes en het geluid. In China was de standaard: 50 meter lopen, 500 meter fietsen, en voor langere afstanden neem je de taxi.”

In de zomer van 2002 leerde Maggie samen met Peter Hogeschool Wittenborg kennen. Ze hadden de ambitie om deze hogeschool te internationaliseren. “Een volledig Engelse hogeschool vanaf stap 0. In april 2003 kwam de eerste internationale student naar Wittenborg. 

Waarde van internationaliteit

Maggie ziet veel waarde in internationaliteit. “De grootste waarde is dat je een buurvrouw kunt hebben die van 8000 km verderop komt. Door met verschillende culturen in contact te komen, leer je dat iedereen een ander beeld van ‘normaal’ heeft. Bij Wittenborg stellen we het Nederlandse normaal, zodat onze studenten, als ze dat willen, aan de slag kunnen in de Nederlandse maatschappij.”