Expats in Apeldoorn: “Ik eet nooit patat, maar hou wel van stampot en haring”

In deze reeks verkennen we de verhalen van expats en immigranten die tijdelijk in Apeldoorn verblijven of zich er hebben gevestigd en hoe zij een unieke bijdrage leveren aan de stad. Vandaag maken we kennis met Irina Kolesnikova (54), die vanuit Rusland naar Apeldoorn is verhuisd.

Lange benen

Na haar scheiding woonde Irina een aantal jaar alleen in Rusland en werkte ze veel. “Mijn vrienden zeiden dat ik op een datingsapp moest gaan, maar ik dacht dat ik daar te oud voor was,” vertelt Irina. “Na een tijdje gaf ik eraan toe en ontmoette ik een hele leuke man. Na een half jaar contact kocht hij een ticket voor me, en kwam ik naar Nederland. Toen ik op Schiphol aankwam, keek ik naar zijn benen, lange, lange benen. Hij is twee meter lang.”

Dit was niet haar eerste keer in Nederland, maar nu woont ze er definitief. “Ik vind het heel prettig om hier te wonen; het is een heel stabiel en betrouwbaar land. Apeldoorners hebben een rustig ritme en mooie natuur. Er is een goede infrastructuur en ik hou ervan dat iedereen alles plant. Ik kan goed mijn afspraken inplannen 

Familie

Irina’s moeder, die 85 is en nog steeds werkt, woont in Samara. “Daar is ze altijd blijven wonen en daar ben ik geboren. In Moskou, waar ze met haar zoon woonde, werkte ze elf jaar in de telecommunicatie. “Ik wist niets van software, maar ik wilde iets meer doen. Toen kreeg ik een baan waarin ik mijn ervaring kon delen en trainingen kon geven, precies wat ik wilde. Het was een mooie uitdaging om doelen te behalen en mezelf uit te dagen.”

Haar zoon is inmiddels verhuisd naar Dubai om te vermijden dat hij opgeroepen zou worden voor het leger in Rusland. Hij werkt daar als makelaar. “We bezoeken elkaar af en toe. Deze week was hij nog hier. Ik mis hem vaak, maar hij is erg zelfstandig, dus ik vertrouw erop dat het goed met hem gaat.”

“Ik heb wel het gevoel dat Nederlanders heel georganiseerd zijn, iedereen heeft een hobby en is fit”

Leven in Apeldoorn

Irina spreekt al haar hele leven Engels tijdens haar werk, thuis met haar man oefent ze Nederlands. “Tijdens het eerste jaar in Nederland verstond ik niets. Mijn buurvrouwen zochten contact en nodigden me uit voor een borrel op vrijdag, ook al kon ik ze niet verstaan. Super lief en comfortabel. Ik ging er echt voor om zo snel mogelijk Nederlands te leren.”

Irina houdt van de rust en natuur hier in Apeldoorn. “De mensen hier nemen veel tijd voor zichzelf. Het is bizar om te bedenken hoe het mogelijk is dat mensen hier niet super veel werken en toch nog best veel verdienen. In Rusland was het normaal om een dag van 15 uur te maken. Ik heb wel het gevoel dat Nederlanders heel georganiseerd zijn. Iedereen heeft een hobby en is fit.”

Irina is ook actief als vrijwilliger. “Soms loop ik mee bij De Kap als vrijwilliger. Ik heb een paar adressen waar ik langs ga. Een oud vrouwtje neem ik regelmatig mee naar buiten om een kopje koffie te drinken. Er is ook een man die Russisch praat. Hij woont hier al 25 jaar en we spreken of bellen af en toe om te bespreken hoe hij bijvoorbeeld kan werken met het systeem van het ziekenhuis. Ik vertaal dan documenten voor hem of schrijf een brief. Hij kan wel een beetje Nederlands spreken, maar grammatica is zijn grootste nachtmerrie.”

“Ik was druk met studeren voor mijn inburgeringsexamen, dat ik binnen drie jaar moest halen om een visum te krijgen”

Boogie woogie

In Moskou zijn Kerstmis en Oud en Nieuw grote feesten. “Ik mis het dansen. De salsa, de boogie woogie en natuurlijk jazz. Een tijdje geleden ging ik op dansles in Arnhem, maar ik was te druk met studeren voor mijn inburgeringsexamen, dat ik binnen drie jaar moest halen om een visum te krijgen,” vertelt ze.

Irina herinnert zich lachend een Nederlands woord. “Toen wij hierheen verhuisden, kreeg mijn man een cadeautje van een vriend: een hele grote stoel. Hij stond midden in de woonkamer en nam heel veel ruimte in beslag. Als ik het wasrek neer wilde zetten, kon dat helemaal niet. Ik heb er een perfect Nederlands woord voor gevonden: ‘nutteloos meubelstuk.’ Ik heb een post-it op de stoel geplakt met de tekst erop,” vertelt Irina lachend.

Erwtensoep

Wat eten betreft, heeft Irina een voorkeur voor gezonde keuzes. “Ik eet nooit patat, maar ik hou van haring en stamppot. Erwtensoep is ook populair in Rusland, hoewel het recept anders is. We maken vaak pannenkoeken met spek of fruit. Fruit is in Rusland veel duurder, maar het heeft wel meer smaak.”

Irina is blij met haar nieuwe leven in Apeldoorn en heeft geen plannen om terug te keren. “Nederland biedt rust, natuur en een fijne levensstijl. Na een dagje Amsterdam vind ik het heerlijk om weer thuis te komen in Apeldoorn.”

Wil je jouw verhaal delen?

Wil je ook jouw verhaal delen over jouw ervaringen in Apeldoorn? Of ken je iemand die hier naartoe is verhuisd? Mail ons dan op: jasmijn@apeldoorndirect.