Tess Merlot weet gevoelige snaar te raken

De theaterzaal van Gigant was vrijdagavond de plaats waar het leven op nostalgische wijze werd bezongen in het Frans.

De eerste associatie met Merlot zal voor velen een aangename wijn zijn die de feestvreugde op een avond kan verhogen. Wie Tess Merlot echter heeft zien optreden zal dezelfde omschrijving kunnen geven, maar niet een drankje zal dan centraal staan, maar een zoetgevooisde zangeres die weet te raken, dans la coeur, met haar prachtige chansons en charme.

Toegegeven, de naam Merlot is niet haar echte achternaam, maar het past uitstekend bij haar stem. Merlot lijkt op Merle, een zangvogel met een loepzuivere stem en ook Tess liet horen behept te zijn met een evenzo prachtige stem. Geen sinecure, aangezien zij weer voor het eerst een podium betrad na enkele maanden in retraite te zijn geweest in Australië. 

Hoewel het, om onduidelijke redenen, niet uitverkocht was in Gigant genoten de gasten die wel acte de présence gaven met volle teugen van een avond vol heerlijke muziek. Tess staat en danst expressief en flamboyant op de planken, blootsvoets, en daarnaast straalt zij een enorme joie de vivre uit. Zij wordt op het podium geflankeerd door haar band, een vijftal begenadigde muzikanten die zeer op elkaar zijn ingespeeld. Pianist Guillaume Marcenac, gitarist Leon Sibum, Michiel Buijsse op drums, bassist Boris Egberts en accordeonist Lars Visscher wisten de chansons in laid back jazzy stijl te omlijsten, waarbij fraaie solo’s niet werden geschuwd. 

Tess Merlot en haar “Moutons” staan op het punt van doorbreken en dat zal een zeer logische en terechte vervolgstap zijn. Door haar optreden bij “Matthijs gaat door”, onder de goedkeurende blik van de vermaarde chansonnier Dave die zichtbaar geroerd was door de performance van Tess, werd een eerste stap naar landelijke bekendheid genomen. De naamgever van bovengenoemd programma mag nu dan, malheureusement, omstreden zijn, hij heeft met zijn populaire programma “Chansons” wel de weg geplaveid naar hernieuwde populariteit die dit Franse muziekgenre momenteel kenmerkt. 

Tess Merlot weet aan haar muziek een unieke en persoonlijke draai te geven en mede daardoor zowel ouderen als jongeren te raken. Het repertoire bestaat uit zowel eigen chansons als traditionele nummers. Natuurlijk komen bekende namen als Jacques Brel, Edith Piaf, Michel Fugain en Charles Aznavour voorbij, maar Tess zingt dit met zoveel gevoel dat het nimmer obligaat aanvoelt. Een hoogtepunt van haar traditionele chansons vond ik “Il venait d’avoir 18 ans” van zangeres Dalida. Men kon een speld horen vallen en je voelde in stilte de ontroering bij menig toehoorder. 

De uitspraak van de Franse taal bij Tess is niet van een Française te onderscheiden. Heel knap voor iemand die geboren en getogen is in Hazerswoude. Schrijver dezes is de Franse taal machtig, maar ook diegene die dat niet was, werd ongetwijfeld geraakt door de oprechtheid, de gevoeligheid en de ontwapende uitstraling waarmee Tess Merlot het leven en de liefde bezong. Vooral bij haar eigen nummers, die zij vrijwel allemaal heeft geschreven met toetsenist Guillaume Marcenac, kwam dat sterk naar voren. Ze durft zich kwetsbaar op te stellen in de chansons die gaan over haar ouders, liefdesleven of verlies. Haar nieuwste chanson, getiteld “Ma maison” gaat over haar verleden en was een ander hoogtepunt van de avond. Dit sensibele lied zong Tess, verrassend, in het Nederlands onder de titel “Mijn huis”. Deze single zag afgelopen vrijdag het levenslicht en Gigant had aldus de primeur. Het moet vreemd lopen als deze song, zowel in het Frans als in het Nederlands, de weg naar de nationale radiozenders niet weet te bereiken. 

Een kritische noot van dit bijzondere optreden is lastig te vinden. D’accord, een trompet of saxofoon was heel passend geweest bij deze jazzy chansonstijl, maar dat is eigenlijk spijkers op laagwater zoeken.  

Genoeg geschreven, het is tijd om de plaat op de platenspeler te leggen en een goed glas wijn in te schenken, zodat ik kan genieten van (mademoiselle) Merlot die de kamer vult met mooie klanken en daarbij een prettig klinkend glas Merlot in mijn handen.

C’est beau, la vie……La vie est belle!

Gezien op vrijdag 13 januari in Gigant