In Beeld: Jazz Diks van conceptstore Jazzy’s

Je droomwinkel openen op 19-jarige leeftijd tijdens een wereldwijde pandemie en uiteindelijk maar een paar dagen kunnen draaien. Vervolgens moet je maandenlang sluiten en heb je niks te doen, voor velen zou het demotiverend zijn. Toch kan je deze tijd gebruiken om te reflecteren, te leren en te verbeteren om bij de heropening er weer vol voor te gaan. Dat deed ook Jazz Diks, haar conceptstore aan de Hoofdstraat 133 met vrouwenkleding opende in oktober 2020 en ze probeert via deze winkel jonge meiden te helpen met hun kledingkeuze. Met een persoonlijke touch, veel enthousiasme en hulp van haar vrienden en familie hoopt zij de winkel steeds meer op de kaart te zetten.

Wie ben je en wat doe je?

“Ik ben Jazz Diks, 19 jaar oud. Ik ben onlangs mijn eigen winkeltje begonnen in de stad, een conceptstore met vrouwenkleding, genaamd Jazzy’s. Waarom ik precies een kledingwinkel begonnen ben? Ik heb namelijk altijd toen ik jong was zwarte kleding gedragen, ik hield niet van fashion, omdat ik wat dikker was. Een aantal jaar geleden ben ik uit mijn ‘comfortzone’ gestapt en ging ik er volledig voor. Toen ben ik alleen maar felle kleding gaan dragen, mensen omschreven me vaak als een hippie en altijd een beetje gekkig. Dat vonden mensen altijd heel leuk en heel veel vriendinnen van mij vroegen of ik ze wel eens zou willen aankleden. Ik had altijd al wel een passie voor kleding en mensen. Ik hou van mensen om me heen, ik hou van sociaal zijn en ik hou van mensen helpen, vooral jonge meiden die misschien in dezelfde situatie zaten als ik. Dat ze niet weten wat ze aan moeten trekken of dat ze niet weten wat het beste is voor hun en wat goed voelt. Toen dacht ik; waarom begin ik dan geen kledingwinkel?

Dan houd ik het persoonlijk, dus een klein kledingwinkeltje, en met alleen maar exclusieve items waar ik mensen mee kan helpen, waar mensen lekker van in hun vel gaan zitten. Ik koop eigenlijk van alles maar 3 stuks in, zodat niet heel Apeldoorn in dezelfde kleding loopt. Zo blijft het toch altijd iets wat weinig mensen hebben. Dat vind ik zelf ook altijd wel leuk, als ik iets anders aan heb dan andere mensen. Zo kan ik echt mijn eigen stijl showen. De prijsklasse blijft wel laag, zo kunnen jonge meiden ook wat leuks kopen. Ik heb ook exclusievere items die iets duurder zijn, ik heb voor ieder wat wils.”

Waarom besloot je in oktober 2020 te beginnen en niet eerder?

“Eigenlijk is het op mijn pad gekomen. Ik heb altijd bij mijn moeder, Wendie de Roos, bij Central Park gewerkt. Dat vond ik onwijs leuk en we hadden super veel lol samen. Toen heb ik een best lang gesprek met mijn vader gehad over wat ik eigenlijk wil. We liepen daarna een keer langs het pand waar ik nu in zit en toen zei ik dat dit echt een prachtige plek zou zijn. Dat zou toch prachtig zijn, dat ik mijn eigen winkel zou hebben. Ik maakte er toen een beetje een grapje van. Een week later hadden we eigenlijk alles besloten, omdat mijn vader zoveel passie zag in wat ik leuk vond. We dachten toen allebei; waarom ook niet? Het is een supergroot risico, maar eigenlijk kan het alleen maar beter worden.”

In hoeverre hebben jouw ouders, die ook allebei ondernemers zijn, je geïnspireerd om voor jezelf te beginnen?

“Ik ben opgegroeid met een moeder die een eigen winkel heeft en mijn vader die een eigen sportschool heeft. Ik vond het altijd zo bijzonder hoe mijn ouders alles op zichzelf deden. Mijn moeder is voor mij echt een grote inspiratie geweest, omdat mijn moeder, hoe zwaar ze het ook had, er toch altijd uitkwam. Ze bleef altijd positief, altijd lief tegen de mensen om haar heen en ik zag dat, hoe zwaar het ook voor haar werd, ze wel deed wat ze leuk vond. Ze hoefde niet naar iemand anders te luisteren, ze kon precies doen wat zij fijn vond en ik zag steeds meer mensen die Central Park herkende. Zoveel mensen bouwde waardering op voor de passie die zij in haar werk stopt. Dat vind ik eigenlijk het meest inspirerende, dat je iets doet wat je echt mooi vindt en iets doet waarmee je andere mensen kan inspireren. Geluk meebrengen aan mensen, dat vind ik heel belangrijk. Dat heb ik altijd gezien bij mijn ouders en die hebben dat bij mij ingegoten.”

Zijn er speciale vaardigheden die je hebt gebruikt tijdens het starten van je bedrijf?

“Ik heb alleen de Havo afgerond en daarna een tussenjaar genomen. Ik ben hier eigenlijk heel openminded ingestapt, ik heb geen verwachtingen gehad. Het enige wat ik wel van mezelf weet is dat ik van mensen om me heen hou. Ik hou van praten met mensen en ik hou ervan om mensen blij te zien. Dat is voor mij wel een sociale vaardigheid die ik heb gebruikt. Verder heb ik veel op de gok gedaan, heel veel dingen wist ik ook niet. Bijvoorbeeld de buren van kledingwinkel Capital hebben me met veel dingen geholpen, daar heb ik veel baat bij gehad. Anna, van Fashion Café, is een goede vriendin van ons en zij heeft me ook veel geholpen. Dus niet zo zeer vaardigheden van mezelf, maar meer van de mensen om me heen die me zo erg hebben geholpen dit tot stand te brengen. Nu heb ik mijn eigen draai gevonden, waardoor het mijn dingetje is geworden. Jazzy’s is echt mijn baby geworden.

Ik denk dat mijn sociale vaardigheden me wel een hogere gunfactor geven. Als je iemand helpt, dan krijg je er altijd wat voor terug. Ik heb altijd van mijn ouders meegekregen; wie goed doet, goed ontmoet. Dus ik denk als ik lief blijf tegen mensen en er nooit iets terug van verwacht, dat mensen dat zien als iets bijzonders. Ik hou ervan om mensen een klein beetje extra aandacht te geven en misschien iets mee te geven. Ik hoef er niet rijk van te worden, ik vind het gewoon prachtig wat ik doe. Ik vind het fijn om mensen blij de winkel uit te zien lopen.”

Geef je zoveel mogelijk extra aandacht aan je klanten?

“Dat probeer ik eigenlijk altijd wel. Ik denk dat iedereen het wel fijn vind om een beetje in de watten gelegd te worden. Ik denk dat elke vrouw of elk meisje zich wel een beetje als een prinses wil voelen, als je bijvoorbeeld een nieuwe jurk aan hebt. Dat is wel bijzonder, dat als je de paskamer uitloopt je toch een beetje extra aandacht krijgt. Of juist ook, wat ik heel belangrijk vindt, dat je eerlijk bent. Dat je ook kan zeggen; misschien is dit niet je kleur, misschien moet je dit proberen. Je moet elkaar toch een beetje verder helpen. Dat is wel iets bijzonders van mij, ik zal altijd eerlijk blijven. Ik zal nooit iets verkopen waar ik niet achter sta.”

Je bent je bedrijf begonnen tijdens de coronacrisis, hoe lastig was dat?

“Ik denk dat iedereen wel periodes heeft gehad waarin ze niet wisten wat ze moesten doen. Mijn grootste motto is ‘altijd positief blijven’, ik heb namelijk echt wel momenten gehad dat ik met mijn handen in mijn haar zat. Mijn familie heeft me daar ook echt mee geholpen. Zij hebben ook heftige dingen meegemaakt, het gaat namelijk niet altijd perfect. Ik denk juist dat ik heel veel heb geleerd van het feit dat het niet altijd perfect hoeft te lopen. Ik kan niet elke dag veel verkopen, ik kan niet elke dag bakken met geld binnenhalen.

Ik denk wel dat door de coronacrisis, privé-shopping en online afspraken maken ik met veel klanten een persoonlijkere band heb kunnen maken. Daarvan weet ik nu bijvoorbeeld hun stijl en welke kleding zij leuk vinden. De crisis is natuurlijk niet leuk geweest, maar ik denk wel dat het sociale en persoonlijke iets terug is gekomen door privé-shopping. Dat is wel iets positiefs.”

Denk je dat dit sociale en persoonlijke contact een reden voor mensen is geweest om een afspraak te maken?

“Ik denk dat veel mensen zich in het begin bezwaard voelden om een afspraak te maken, dat ze dan gelijk iets moesten kopen bijvoorbeeld. Bij kleine boetiekjes werd het steeds meer toegankelijk voor mensen. Iedereen in Apeldoorn die een boetiekje heeft of afhaal doet kan meepraten over het feit dat wij het ook heel fijn vinden als we weer een beetje contact hebben met mensen. Voor mensen was het echt eerst een drempel waar ze overheen moesten, het gevoel dat ze verplicht waren om iets te kopen. Ik zou het bijvoorbeeld ook niet doen, ik wil liever snel naar binnen lopen om iets te kopen. Toch denk ik dat het een soort exclusief gevoel geeft. Dat je een winkel voor jezelf hebt, dat je veel aandacht krijgt, dat je lekker een bakje koffie kan drinken. Voor mensen is dat een nieuwe manier van shoppen geworden.”

Toen je begon kon je nog niet gelijk open, was dat vervelend?

“Ja, ik heb volgens mij 2 dagen mogen draaien. Mijn opening heb ik dus echt wel gehad en alles erop en eraan. Daarna moest ik eigenlijk meteen weer dicht. Toen heb ik een periode met mijn handen in mijn haar gezeten, ik zat na te denken over wat ik moest doen en hoe ik Jazzy’s leuker kon maken. Ik wil natuurlijk anders zijn dan de andere boetiekjes en ook leuke acties bedenken. Toch heeft het mij veel gebracht, ik ben namelijk volop bezig geweest met een magazine. Daar ben ik nu nog steeds mee bezig, die inspiratie is gekomen van het feit dat ik alleen maar thuis zat en niks kon doen. Dat magazine is voor Jazzy’s, met tips en tricks, interviews en andere leuke dingetjes. Ik weet nog niet wanneer het precies uitkomt, daarvoor moet je Instagram in de gaten houden.”

Kon je jezelf ook beter voorbereiden voor een heropening?

“Ja, 100%. Omdat ik de winkel al een paar dagen open had, heb ik kunnen zien waar nog een beetje de fouten lagen. Bepaalde kleding beter ophangen en mijn eigen draai een beetje vinden. Social media heb ik een beetje ondervonden, bijvoorbeeld met het online verkopen. Je zoekt allemaal dingen om te doen, omdat het makkelijke niet meer mogelijk is. Je zoekt naar een nieuw normaal. Ik denk dat ik heel veel van online- en privéshopping heb geleerd.”

Wat heb je nog meer geleerd als ondernemer zijnde?

“Ik ging er, zoals ik net al zei, heel openminded in. Het is toch allemaal moeilijker dan je denkt, maar je wordt er wel creatiever van. Je gaat uitwegen zoeken, je gaat nieuwe dingen verzinnen. Ik denk dat ik een stuk volwassener ben geworden van al de dingen die eromheen spelen. Juist door alles wat ik heb geleerd en blijf leren, denk ik dat ik een betere ondernemer ben geworden. Ik leer elke dag nog nieuwe dingen en ik hoop dat ik van iedereen in Apeldoorn wel iets kan leren. Van mijn buren bij Capital, van Anne, van mijn moeder, mijn vader, van iedereen om me heen. Zij hebben zoveel ervaring en hebben me met open armen ontvangen. Ik leer elke dag nog steeds van hen en dat vind ik erg belangrijk.”

Wat was je reactie toen je weer open mocht?

“Ik zat met mijn moeder op de bank en ik was eigenlijk heel sceptisch. Ik dacht dat het toch niet zou gebeuren. Mijn moeder zei dat ik voor de zekerheid toch maar inkopen moest gaan doen. Toen mocht ik eindelijk en ik was zo blij. Ik heb nog niet zoveel publiciteit, ik ben natuurlijk nog nieuw, dus ik heb aan het begin bijna geen afspraken gehad. Dat werkte wel redelijk demotiverend. Ik stop nu, in bijvoorbeeld social media, veel energie en merk dat dit heel veel profijt heeft. Mensen komen steeds meer binnen. Ik denk dat ik nu, op dit punt, pas een beetje ga beseffen hoe mooi het allemaal is. Het komt nu een beetje binnen dat dit realiteit is.

De aankomende versoepelingen ben ik ook heel blij mee. Ik mag natuurlijk niet al te veel mensen in de winkel, maar wel meer dan eerst. Ik denk dat mensen al zo gelukkig worden over het feit dat ze weer een beetje vrijheid terug hebben. Voor de winkels, en de mensen in de winkels, is het ook een hele verademing. Gewoon weer een beetje gezelligheid, ik denk dat mensen dat een beetje hebben gemist. Ik persoonlijk ook.”

Krijg je nog veel reacties over je leeftijd?

“Ja, eigenlijk wel. Het is natuurlijk wel een jonge leeftijd om ondernemer te worden. Ik krijg heel veel complimentjes van mensen, zij vinden het bijzonder dat ik deze stap heb durven nemen. Sommige mensen vroegen zich ook af of ik het wel zou moeten doen, gelukkig zijn ze daar nu wel op teruggekomen. Het is een bijzondere leeftijd en ik ben nog hartstikke jong, maar ik denk dat het juist veel perspectief biedt. Ik heb nog zoveel tijd om veel te leren, dingen uit te breiden, mensen te leren kennen, nog socialer en nieuwsgieriger te worden. Het heeft eigenlijk veel profijt en ik denk dat mensen om me heen ook steeds meer gaan zien dat ik echt mijn hart en ziel erin gooi. Dat is volgens mij iets heel moois.”

Waar zie je jezelf over 5 jaar?

“Nog steeds in mijn prachtige winkeltje, nog steeds dezelfde dingen doen. Dit is mijn droom. Ik hoop dat ik altijd zo enthousiast mag blijven over de dingen die ik elke dag mag doen. Dat ik elke dag met een lach mijn winkel open mag gooien. Dat is het belangrijkste voor mij en ik hoop dat ik dat over 5 jaar nog steeds heb.”