Bij Riwis Zorg en Welzijn geloven ze in eigen kunnen
Door Marianne Zegwaard-Waanders
In een stad met circa 160.000 inwoners is een levendig bedrijfsleven misschien wel vanzelfsprekend. In Apeldoorn is het dat zeker. Ondernemers die met hun producten en diensten inspelen op behoeften en problemen van relaties, klanten en cliënten. Ze verschaffen ermee werkgelegenheid en van daaruit welvaart en welzijn. Het ondernemerschap van sommige van deze bedrijven wordt in ieder geval één keer per jaar beloond door de uitreiking van de Apeldoorn Business Awards (ABA). Dit keer laten we bestuurder Erna ten Have van Riwis Zorg en Welzijn aan het woord. Riwis ontving een award in de categorie ‘Maatschappelijke organisaties’. We treffen Erna op de woonlocatie aan de Tannhauserstraat in Apeldoorn: ,,Ik vind het fijn om af en toe op de woonlocaties te zijn. Dan maak je mee waar we het allemaal voor doen. De zorg voor onze cliënten.” Locatie Tanhauserstraat: woonvorm met 27 bewoners in 3 geschakelde woningen.
Wat is Riwis precies?
Erna lacht, en zegt dan: ,,Heb je even? Riwis Zorg & Welzijn is er voor iedereen die hulp nodig heeft om zo zelfstandig en onafhankelijk mogelijk te kunnen leven. Wij ondersteunen mensen met psychische, sociaal-maatschappelijke of lichamelijke hulpvragen. Daarbij geloven we heilig in het eigen kunnen. Dat staat ook voorop. Samen werken we aan een gezond leven waarbij je je prettig voelt, veilig en plezierig kunt wonen en mee kunt doen aan de samenleving. Dat zijn belangrijke uitgangspunten. We doen dat door ambulante begeleiding en beschermd wonen aan te bieden, maar ook verzorging, verpleging en thuiszorg van ouderen. Hierbij zijn wij gespecialiseerd in dementie en intensieve langdurige zorg. Ons werkgebied is vooral gericht op de driehoek Apeldoorn-Hattem-Doetinchem, Brummen en Eerbeek.”
Hoe blijf je dat doen in tijden van meer regelgeving en bezuinigingen?
,,Ik kan zeggen dat onze mensen intrinsiek gemotiveerd zijn om zorg te verlenen. Vaak is dat ook een passie, daar krijgen we energie van. Wat inderdaad wel zo is, is dat die passie aangetast wordt door wet- en regelgeving. Denk bijvoorbeeld eens aan de AVG gericht op privacy. Het is beschermend bedoeld, maar het heeft in ons type werk een omgekeerd effect. Het verhoogt de risico’s omdat we wezenlijke informatie over onze mensen, die de hulp hard nodig hebben, niet meer delen. Dan kun je niet meer in een vroeg stadium ingrijpen. Nogmaals goed bedoeld, maar het is te rigide. En in een tijd dat we het met steeds minder middelen moeten doen en door decentralisatie, belemmert het ons om vanuit je passie je werk te doen. Je mist het totaalplaatje waardoor medewerkers niet meer kunnen doen wat nodig is. Gelukkig zijn veel van onze medewerkers ‘diehards’ die door buffelen. Ze proberen alles te doen om met minder ruimte het maximale eruit te halen. Daar ben ik trots op.”
Dus veel dynamiek in de zorg, hoe gaat het dan verder?
,,Voor mij bijvoorbeeld stopt het in december na ongeveer 40 jaar in de zorg te hebben gewerkt. Stoppen doe ik met gemengde gevoelens, want ik vind het werken mensen met een fysieke, of geestelijke kwetsbaarheid heel fijn. Dat je daarvoor en daarmee mag werken, is boeiend en appelleert aan je verantwoordelijkheidsgevoel. Je wilt bijvoorbeeld mensen die littekens opliepen in hun leven niet verder beschadigen. En je wilt ouderen comfortabel, veilig en warm toe naar het einde toe te begeleiden.”
Als je dan een kwalificatie moet geven, hoe is het dan gesteld met Apeldoorn?
,,Oh, we hebben het in Apeldoorn goed voor elkaar. Door de decentralisatie, heb je nu veel verbinding met de gemeente: ze stellen het beleid op, ze indiceren en hebben het beheer over de financiën. Die samenwerking gaat steeds beter. Wel krijgen we met uitdagingen te maken. We gaan toe naar een periode dat de ‘beschermd wonen vorm’ afgebouwd gaat worden. We moeten nog meer investeren in zorgbegeleiding en behandeling aan huis. Aan de ene kant fijn, maar dan moeten er nog wel wat stappen worden gezet. Daar zit in de toekomst wel een spanningsveld. De wijkteams die zorg verlenen, zijn nu al overvraagd. Bij beschermd wonen, is 24-uur zorg aanwezig. In de thuissituatie is dat anders. Wat betekent dat straks voor het werk in de zorg? Wij bereiden onze medewerkers daar nu al op voor door scholing. Ook het onderwijs moet daarop aangepast worden.”
Veel dynamiek dus?
,,Ja, we zijn een dynamisch werkveld op alle vlakken. Er is veel innovatie, denk aan de inzet van technologie en robotica. Toch blijven we de kwetsbare mensen voor ogen houden. Het allermooist is namelijk dat je ertoe doet voor hen.”
Wat zijn mooie successen voor jullie?
Erna wordt even afgeleid door één van de bewoners: ,,Dit he, even een leuk moment met een bewoner. Maar successen….dat we financieel stabiel zijn, vind ik goed en dat we zo’n mooi stevig ondersteuningsapparaat hebben. En heel trots ben ik op onze ouderenzorg. De tevredenheidscijfers liggen boven de 8.6 en 8.9, een geweldige kwalificatie voor hun welbevinden. En bij alle zorg geloven wij in het eigen kunnen. Dat stimuleren we als vanzelfsprekend. Zo vond één van onze cliënten een leerplek in onze organisatie. Hij kon zich verder door ontwikkelen en hij is nu door de selectie voor buschauffeur heen. Dat is het meest mooie wat er is. Zelfs die ene doet ertoe en onze medewerkers zetten daarvoor hun hart, ziel en handen dagelijks in.”
Je bent winnaar van de ABA in de categorie Maatschappelijke Organisaties. Wat betekent dit voor jullie?
,,We zijn vooral heel trots, want het is een enorme bevestiging ook voor onze manier van werken en ambitie. Want, ambitie blijft. Wij zijn bijvoorbeeld ook het beste leerbedrijf van Gelderland. Dat zijn onderscheidingen die bijdragen aan de glans van ons bedrijf en het trekt ook goede mensen aan. En omdat adel verplicht, ligt hier een schone taak voor mijn opvolger.”
Je bent beoordeeld op bijvoorbeeld ‘bijdrage aan Apeldoorn’ en ‘samenwerken’. Kan je vertellen wat dat inhoudt bij jullie?
,,Wij zijn een van de grootste werkgevers in Apeldoorn. En als we cliënten aan ons binden, hebben we werk te bieden en waar gewerkt wordt, wordt ook geld verdiend en uitgegeven. Naast de zorgberoepen, zijn we ook beschikbaar voor onderwijsstages voor beroepen in de ondersteunende diensten. Daarbij werken we goed samen in Omnizorg met Iriszorg en Tactus. De gemeente vroeg onze hulp in om een oplossing te vinden voor de overlast van verslaafden in de binnenstad. We zijn toen gestart met een gezamenlijk arrangement met dag- en nachtopvang en opvolgzorg. Dat heeft heel goed gewerkt want we hebben de verslaafden in beeld en konden zorg bieden. Inmiddels is de overlast weg. Zo zie je maar hoe belangrijk het is dat je elkaar weet te vinden en de handen ineenslaat. Dan is er veel mogelijk.”
Erna Ten Have stopt op 12 december als bestuursvoorzitter en draagt het stokje over aan Joost Harkink: ,,Ik laat deze organisatie met trots en met een gerust hart over aan mijn opvolger. Joost was directeur bij het Pieter Baancentrum en begint per 1 februari.”
REACTIES