De zomer van: Rienie Franssen-Schell

In de zomerserie ‘De zomer van’ is de redactie van Apeldoorn Direct op zoek naar mooie, boeiende, ontroerende en inspirerende verhalen. Rode draad in deze serie is de vraag: ‘Hoe ziet jouw zomer er uit?’. Wekelijks kijken we mee door de zonnebril van een Apeldoorner en zetten zijn of haar zomer in de schijnwerpers. Deze week stellen we Rienie Franssen-Schell de vraag: ‘Hoe ziet jouw zomer er uit?’. Rienie heeft al heel wat van de wereld gezien in het verleden, maar wordt inmiddels van niets gelukkiger dan thuis zijn en nee, daar houdt zij geen kater aan over. Waarom ze daar zo gelukkig van wordt lees je in deze editie van ‘De zomer van’.

Hoe ziet jouw zomer er uit?

,,Vroeger besteden wij onze zomers aan het maken van de meest uiteenlopende reizen. Van over de oceaan tot dichterbij huis en we hebben meermaals door Turkije getrokken met de rugzak. Ik raakte zelfs zo idolaat van Turkije dat ik de Turkse taal gestudeerd heb om me daar verstaanbaar te kunnen maken. Dat reizen heb ik wel gezien inmiddels. Mijn man Ton en ik gaan lekker dagjes weg. Nederland is zo geweldig mooi en heeft zoveel onontdekte pareltjes. Maar een nachtje in een ander bed, daar pieker ik niet over.”

Dus voor jou geen hotelletje aan zee of stacaravan in Drenthe?

,,Nee wij zorgen er altijd voor dat we ’s avonds weer thuis zijn bij onze 3 poezen: Joske, Daantje en Teun. De zorg voor onze 3 meisjes wil en kan ik niet aan iemand anders toevertrouwen. Dat is niet altijd zo geweest, hoor. In 2007 waren we in Barcelona en paste een vriendin op onze 2 poezen (Sanne en Guusje). Bij thuiskomst voelde ik dat er iets niet pluis was met Sanne. Bezoeken aan meerdere dierenartsen en zelfs een dierenziekenhuis volgden, waarna na mijn aandringen op een bloedonderzoek bleek dat Sanne acuut nierfalen had. Sanne heeft het niet mogen halen. Ik heb nog altijd het gevoel dat ik haar overlijden had kunnen voorkomen door thuis te zijn. In 2008 hebben we nog een 8-daagse trip gemaakt, maar in heb nachtenlang gehuild en had vreselijke heimwee. Toen bleek dat ook zusje Guusje chronische nierfalen had en aan de gevolgen hiervan stierf in 2014 heb ik besloten ze nooit meer alleen te laten. Voor zowel Sanne als Guusje hebben we een rouwkaartje laten drukken, beiden hebben we laten cremeren en de urntjes staan in onze woonkamer. Wanneer we een dagje weg gaan, bekijken we regelmatig live beelden van bij ons thuis. Zo kunnen we de 3 dames in de gaten houden en alarm slaan indien er iets gebeurd.”

En op vakantie gaan mét jullie 3 poezen?

,,Nou, dat denk ik niet. Onze jongste poes Joske trekt dat nog wel, die andere 2 daarentegen daar is dat veel te stressvol voor. Daarbij ben ik als de dood dat ze weglopen.”

Hoe komt het dat Daantje en Teuntje zo gestresst zijn, ze hebben het toch fijn bij je?

,,Dat hebben ze zeker, gestresst zijn ze dan ook niet bij ons thuis, hoor. Alleen wanneer er vreemden over de vloer komen. Die stress is gemakkelijk te verklaren. Daantje is gedumpt als kitten in een voortuin hier iets verderop. Teuntje was de kleinste uit het nest en heeft een geboren afwijking aan haar voorpootje. Teun was ons eerste poesje na het overlijden van Sanne. Ik was er eigenlijk nog helemaal niet aan toe, maar voor mijn zus bij wie ze geboren leek ik de enige geschikte moeder voor haar vanwege haar afwijking. Zij wist als geen ander dat Teuntje bij mij in goede handen was. Voor de geboorte van de 3 de poesjes hebben we een geboortekaartje ontworpen en verzonden.”

Wat is je meest bijzondere ervaring met je poezen?

,,Het meest bijzondere vind ik het dat Daantje op een gegeven moment toch haar vertrouwen in mij heeft gelegd. Zij was echt extreem schuw. Nu komt ze heerlijk kroelen als Ton en ik thuis zijn.”

En je man Ton, is hij het eens met je keuzes?

,,Absoluut! Vroeger was hij niet echt een kattenman hoor, maar sinds de komst destijds van Guusje en Sanne stond ik ineens op nummer 3 in plaats van 1. Ton zou nog graag eens naar Afrika gaan. Dat mag hij ook van mij hoor, dan gaan hij lekker met zijn broer, heb ik heb al gezegd. Maar nee, dat wil hij niet, hij wil óf met mij naar Afrika of niet.”