In Beeld: Vakman Marwin de Bruin

Op De Eglantier nummer 412 is, sinds jaar en dag, de doe-het-zelf zaak Vakman De Bruin gevestigd. Na 36 jaar neemt Marwin de Bruin afscheid, hij gaat de winkel sluiten.

Hoe lang zit je al in het vak? Wat maakte het zo boeiend dat je het zoveel jaren hebt volgehouden?

,,Ik zit 31 jaar in het vak, daarvoor mijn opleiding gedaan. Het idee was hovenier te worden. Ik ben toen op een tuincentrum terechtgekomen. Het bleek dat ik verkopen ook heel leuk vond. Mijn vader had inmiddels al een paar jaar deze winkel. Dat heeft hij volgehouden tot 2003, ik zit vanaf 1988 in de zaak. Het winkelgebeuren, het contact met de klanten bleek ik leuker te vinden dan ik van te voren dacht. Het klusgedeelte maakte er een stoere mannenwinkel van.”

Hoe is het ooit 36 jaar geleden begonnen?

,,Mijn vader had, begin tachtiger jaren net zijn papieren gehaald om een winkel te mogen beginnen, daarvoor was hij installatietechnicus en daar was op dat moment weinig werk in. Men zei tegen hem: ze gaan hier een winkelcentrum bouwen. Is een winkel niets voor jou? Zonder enige ervaring is hij destijds gestart. Ik hielp wel eens mee, maar gewoon op school. Hierna ook nog dienstplicht vervuld.”

Hoe en waar heb je al je kennis en kunde opgegaan?

,,Sowieso nieuwsgierig zijn, is heel belangrijk. Heel veel vakbladen lezen, er zijn genoeg boeken, ook vroeger de gewone papieren boeken. Dus heel veel gelezen, allerlei beurzen bezocht en trainingen gevolgd.”

Wat heb je in de loop der jaren allemaal zien veranderen in de branche?

,,Alles is allemaal veel groter geworden, dat vooral. In het verleden was het zo: U heeft lijm? Ja, we hebben houtlijm, bison-kit en sinds kort hebben we een seconde-lijm. Dat was ongeveer het lijm-assortiment wat je had. Tegenwoordig moet je er meters van hebben, het is allemaal ook wat moeilijker geworden. Maar soms ook weer makkelijker omdat je een veel specifiekere oplossing kunt aanbieden. Vraagt ook meer ruimte, we zitten nu op 330 m2. Een Hornbach die hier gaat komen zit op 14.000 m2. Dat zijn heel ander verhoudingen.”

Hoe heeft de wijk de Maten zich in de afgelopen 36 jaar ontwikkeld van een wijk in opbouw naar de wijk zoals hij nu is?

,,Het was een jonge wijk, er werd heel veel geklust. Ze kwamen net hier wonen. Toentertijd liet je niks doen, maar je deed alles zelf. Tegenwoordig is het een vergrijsde wijk, je doet weinig meer zelf, je laat veel doen, zelfs jongeren laten veel meer doen. Destijds kon je de overwaarde van je huis gebruiken om er wat moois van te maken. Het klussen heb ik sterk zien teruglopen. Vroeger was een bouwmarkt zoals bijvoorbeeld Wickes met 2000 m2 een gigantische zaak. Naar de huidige maatstaven stelt dat niets meer voor.”

Heb je je klantenkring in de loop der jaren ook zien veranderen?

,,Veel klanten zijn mannen die enigszins op leeftijd zijn, zeg vanaf een jaar of 40 en ook vrouwen weten de winkel te vinden, ze worden geholpen, wij hebben de kennis. Ze kunnen het ook eenvoudig combineren met de andere boodschappen.”

Wat was de directe aanleiding om er nu een punt achter te zetten?

,,Het loopt allemaal wat terug en het is daarbij best zwaar. Je draait hele volle werkweken, 51/52 weken in het jaar, weinig vrije tijd, financieel wordt het eer ook niet aantrekkelijker op. De omzetten lopen wat terug en de kosten gaan omhoog. De Hornbach is de laatste, grote druppel om uiteindelijk deze beslissing te nemen.”

Wat is/was je motivatie om te doen wat je doet en hebt gedaan?

,,Het is lekker om mensen te kunnen helpen. Mensen helpen met aan te pakken en daar oplossingen voor te vinden. Dat is altijd mijn drijfveer  geweest.”

Hoe heb je je door de crisis heengeslagen en wat was daarin het zwaarst?

,,Wat je ook hoort, elke winkel heeft er mee te maken gehad. Het begrip vlees op de botten hebben, bestaat bij weinig winkels meer. We hebben het wel overleeft, zij het met minder personeel.”

Wat zijn voor jou nog uitdagingen waar je nog niet aan toe gekomen bent?

,,Ik wil iets rustiger aan gaan doen. Ik heb 4 kinderen in de leeftijd van 15 tot 20, daar wil ik meer aandacht aan geven. En ze hebben je toch wel nodig op deze leeftijd.”

Heb je al concrete ideeën wat je gaat doen na de sluiting van de zaak?

,,Het winkelgebeuren op zich is leuk. Ik zie dat winkels het allemaal zwaar hebben. Al zie ik nu de Hornbach als ‘de grote vijand’, het biedt toch ook weer voor mij de mogelijkheid om daar te solliciteren. Hornbach verwacht kennis van zijn personeelsleden. En die breng ik zeker mee.”

Hoe kijk je naar de toekomst?

,,Ik zie mezelf ook zeker bij een baas kunnen werken en als werknemer heb je het een stuk rustiger. Ik heb hier ook een slijpservice die wil ik meenemen om van huis uit te wat mee te doen, je weet maar nooit. Het ondernemerschap zeg ik niet geheel vaarwel.”