Jan Terlouw, das Kapital en rode hakken

Jan Terlouw vertelt en zijn dochter Sanne, op prachtige rode hakken, assisteert hem. In de redelijk gevulde Altioszaal van Orpheus wordt Jan met applaus ontvangen. En ik moet toegeven, hij weet te boeien: een mooie stem, rustig sprekend, is hij in staat het publiek twee maal een uur te vermaken. Zijn betoog valt, voor mij, uiteen in twee delen: de kracht van het verhaal en de macht van het geld.

In het eerste deel van zijn lezing horen we hoe Jan Terlouw, natuurkundige, schrijver en politicus, 86 jaar, zoon van een dominee, opgegroeid in Garderen en Wezep, de gewoonte had om zijn 4 kinderen elke avond een verhaal te vertellen. Zijn verhalen inspireerden de kinderen, dwongen hen tot luisteren en brachten steeds een verlangen naar de volgende avond: weer een nieuw verhaal met een nieuwe ontknoping. En op een zekere dag had hij de moed, na lang aandringen van zijn vrouw, om de verhalen op te schrijven. Met groot succes, gezien de diverse prijzen.

Inmiddels had Jan ook kennisgemaakt met de politiek en met name de vraagstukken rondom het milieu. Door zijn natuurkundige achtergrond en zijn kracht tot verbeelding wist Jan o.a. de politiek te verleiden tot het bouwen van een stormvloedkering van de Oosterschelde, waarbij is voorkomen dat de Oosterschelde niet definitief is afgesloten.

Het 2de deel van zijn lezing schakelt Jan door naar de hedendaagse politiek en moet tot de treurige conclusie komen dat het geld, das Kapital, de macht over de politiek weer heeft overgenomen, dat niet de politiek de weg wijst, maar de grote concerns. De overheid laat hierbij de rol van marktmeester liggen, die beslist of een product wel of niet mag verkocht worden.

Een trieste, angstige ontwikkeling: de macht van het kapitaal is weer terug. Wat Jan Terlouw overigens niet vertelt, is dat zijn partij in de negentiger jaren hieraan volop heeft meegewerkt door de privatisering van de overheidsbedrijven en de liberalisering van de arbeid.

Toch een zinnige middag, die dwingt tot nadenken, die dwingt ons te bezinnen. En zijn dochter Sanne heeft hele mooie rode hakken en dat maakt het voor even weer heel goed. Een mens moet toch wat in deze barre tijden!

Dinsdag 23 oktober 2018, Orpheus