Luigi neemt afscheid van Dante en de horeca

Nog twee avonden werken en dan houdt Luigi Paoletti het als ondernemer voor gezien. Op 1 september sluit hij de deuren van zijn restaurant Dante. Het pand aan de Hoofdstraat nabij het Caterplein is zijn eigendom. Twee Arnhemse restaurateurs hebben het van hem gehuurd en openen er binnenkort een Argentijns restaurant. ,,Ik ga het rustiger aan doen’’, zegt de 58-jarige Apeldoorner.  ,,Voortaan gebeurt alles in mijn eigen tempo.’’

Zijn gezondheid laat soms wat te wensen over, maar er zijn er meer redenen om te stoppen. Luigi bezit in Apeldoorn onroerend goed en kan het zich financieel permitteren om nu eens in Apeldoorn te wonen en dan weer naar Zuid-Italië te gaan om vaker bij zijn verwanten te zijn. ,,Ik wil mijn bijdrage gaan leveren aan het landgoed van mijn familie.’’

Luigi mag dan in Italië zijn geboren, hij groeide op in Frankfurt aan de Main. Sinds 1982 woont hij in Apeldoorn, waar hij met La Luna in 1990 zijn debuut als horecaondernemer maakte. ,,Ik ben er daarna een aantal jaren tussenuit geweest’’, blikt hij terug. Met Dante maakte hij zijn comeback. Een paar jaar later maakte hij plaats voor Het Eetcafé dat geen lang leven was beschoren. ,,In vond het zonde om het pand leeg te laten staan. Vandaar dat ik de draad weer heb opgepakt met de bedoeling om een nieuwe huurder te vinden. En dat is gelukt.’’

Dubbel gevoel

Zijn collega’s zal hij niet missen. Op de vraag of hij het jammer vindt dat zijn buurman (restaurant Leef) de deuren gesloten houdt en ze volgens ingewijden niet meer zal openen haalt hij zijn schouders op en onthoudt hij zich van commentaar. ,,Ik ben altijd op mezelf geweest. Wat anderen doen moeten zij weten. Ik heb me er ook niet in verdiept. Toch neem ik wel met een beetje dubbel gevoel afscheid. Ik heb altijd fijne vaste gasten gehad. Een deel daarvan zal de komende twee avonden hier komen. Sommigen komen ook bij mij over de vloer. Ik woon hier, dus ik blijf de mensen waarmee ik een band heb ontmoeten.’’

Hij blijft dus Apeldoorn trouw. ,,Zeker. Ik vind Apeldoorn een prettige stad. Niet al te groot. Dat vind ik fijner dan een grote stad als Frankfurt.’’

Met een glimlach beantwoordt hij de vraag of hij de horeca helemaal voor gezien houdt. ,,Ja. Geen eigen zaak meer. Zeker niet. Maar als er noodgevallen zijn en vrienden doen een beroep mij,  dan val ik met alle plezier een weekje in om ze te helpen.’’